Գոտեպնդվենք, մեկս մեկով զորընդեղ՝ ժպտանք իրար ու աշխարհին

Ընկերներս գրեթե չեն երևում ֆեյսում, երևալուց էլ՝ տխու՜ր, տխու՜ր, հոգոցանման մի մտահոգություն է ջնարակում նրանց խոսքն ու միտքը, կաշկանդում այս գարունն էլ, եկող ամառն էլ:

Այս ի՜նչ մի հուսապակաս, լուսապակաս գվվոց է թրթռում կանաչած, ծաղկուն, ծիծառնաբախ խոտ ու ծառերին, երկնքում:

Պետք չէ, լսու՞մ եք, ի հեճուկս ամեն ինչի, գոտեպնդվենք, մեկս մեկով զորընդեղ՝ ժպտանք իրար ու աշխարհին, թեպետ մի քիչ տխուր, բայց լավատես, ապրելու հավատով:

Հայկ ՄԱՐՏԻՐՈՍՅԱՆ

Մեկնաբանություններ